De wereld van de Rotterdamse kunstenaar, 8 - Sasja Hagens

Sasja Hagens is de schilder van de Rotterdamse haven: enorme schepen, hijskranen, dokken. Het straalt power uit. Haar werk sloeg enorm aan, vooral in Rotterdam. Allerlei havenbedrijven en directiekantoren wilden een Hagens. De burgemeester nam er een mee naar Rotterdams zusterstad Shanghai. Maar haar werk ontwikkelde zich verder.

Ze zet een groot schilderij tegen de wand, het is exemplarisch voor de lange reeks havenwerken. Het heet Audacia, overmoed. Het is van 2007. Onder aan het schilderij zit een uitstekend gedeelte van hout. Behalve verf zit er emulsie zand op, styrofoam, een soort isolatiemateriaal en er hangen touwen van het dek naar beneden. Sasja Hagens: ‘Het is bijzonder dat ik dit schilderij nog heb, want eigenlijk zou het ook verkocht moeten zijn.  Ik zag het schip in een droogdok. Het is een oceaanschip dat omgebouwd is tot pijpenlegger. Om de zoveel meter gaat er een pijp van boord, die wordt gelast aan een andere pijp net zo lang tot de hele pijplijn is gelegd op de bodem van de oceaan. En vervolgens gaat er olie doorheen. Maar er ging hier iets mis. Het pijplijn project, een enorm ambitieus project, hield er voor het einde mee op. Vandaar de titel Audacia.’

Shanghai

Het begon allemaal op de Wereldhavendagen van 2004. Een galerie nodigde haar uit om een havenschilderij te maken. Het werk sloeg aan. Het inspireerde haar om door te gaan, waarbij ze, met ieder volgend werk, vrijer begon te schilderen. Het werden geen standaardwerken. Het bleek een instant succes te zijn. Als warme broodjes verkocht ze het ene na het andere werk. Er vloeiden ook opdrachten uit voort. En ze stapte zelf op mogelijke geïnteresseerden af. Kon er geen expositie in het MoMa Shanghai, het Museum of Modern Art van Shanghai, Rotterdams zusterstad plaatsvinden? Ze ging zelf een kijkje nemen in China, sprak met de directeur en had intussen al geregeld dat een grote Nederlandse bank, ABN AMRO,  sponsor zou zijn. In 2008 kreeg ze de expositie. En toenmalig burgemeester Opstelten nam niet alleen de bank, maar ook Sasja Hagens mee naar Shanghai. De stad kreeg,  voor de verandering, een schilderij cadeau.

Bridge over Troubled Water

Maar nu zit ze in een nieuwe fase. Ze is abstracter gaan werken. Ze zet Audacia op de gang en zet er een nieuw schilderij voor in de plaats. Een drieluik. Ook met grote afmetingen: 5.10 bij 2.30 en dat drie maal. Het heet Bridge over Troubled Water / The Intoxication of Victory. Hagens: ‘Het is het verhaal van de Zeelandbrug. Ik wilde anders schilderen, veel meer ritme en meer aandacht voor de kleuren. Dat is wat me echt bezighoudt: de kleur, de structuur, het materiaal. De betekenis van een schilderij zit ‘m in hoe je het doet, hoe je de verf aanbrengt.'

Haar thema is niet meteen havens en alles wat er samen mee hangt, maar: de ingreep van de mens in de natuur. Hagens: ‘Het zijn monumentale vormen die staan voor de acties van de mens die het opneemt tegen de natuur. Dat is een romantisch idee. Ik vind het mooi dat de mens die ingrepen doet. In mijn atelier probeer ik daaraan betekenis te geven door middel van verf in diverse kleuren. Ik probeer combinaties te maken die ik van te voren niet had bedacht. Het is een vuurtje dat je aanwakkert. Als het lukt, komt er betekenis. Je moet een goede balans vinden tussen het idee en hoe je het uitvoert. Ik vind het steeds leuker worden, ik word steeds vrijer. Eigenlijk heb ik de mooiste baan ter wereld.’

Pylonen

We kijken nog eens goed naar The Bridge over Troubled Water. Het is abstracter. Er zit ritme in. Op sommige plekken zit de verf er in dikke lagen op. Je ziet pylonen, brugdelen in rood en wit, het water/ de zee in groene en blauwe blokken. Hagens: ‘De brug werd gebouwd met behulp van een schip dat speciaal ontworpen is om die pylonen neer te zetten. Van te voren waren de plekken waar ze kwamen al opgespoten.  En het schip is, toen het karwei klaar was, weer afgebroken.’ Ze laat me een zwart/witfoto van de bouw van de brug in een boek zien.

En daarnaast is ze begonnen met rietlandschappen, ook abstracter en met ritme. Sasja Hagens: ‘Het is leuk om iets te doen buiten ‘je ding’. Met die rietlandschappen ga ik door. Het is mijn eigen natuurlijke weg. Ik ben naar de Weerribben in Overijssel gegaan voor de schetsen. Maar met dit nieuwe werk verlies ik ook mensen. Mensen die een havenschilderij willen zoals ik in die een paar jaar geleden maakte. Het zij zo.

Fun

Toen Sasja twintig jaar geleden afstudeerde van de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten had ze een doel: te kunnen leven van de kunst. ‘Terwijl niemand op je zit te wachten als je afgestudeerd bent. Maar ik had geen zin om  andere taakjes erbij te doen om rond te kunnen komen. Ik wilde alleen schilderen, en dat lukte vrij snel.' 

Ze wil nu graag een tentoonstelling realiseren voor haar recente werk: de schilderijen rond de Deltawerken en de rietlandschappen. Haar werk was recent te zien bij de KunstRai (bij galerie Untitled), binnenkort doet ze mee aan de Mesdagtentoonstelling in het Haagse Pulchri en de hele zomer heeft ze een solotentoonstelling bij het centrum Beeldende Kunsten (CBK) Rotterdam. En het hele jaar door kun je werk van haar zien in het Maritiem Museum. 

Als ik haar tenslotte vraag naar haar filosofie, zegt ze: ‘Vergeet nooit waarom je naar academie bent gegaan. Waarom deed ik dat? Omdat ik de allerkleurrijkste, de meest woeste schilderijen wilde maken. En dat niet vanuit een duistere thematiek. Je zit ten slotte acht uur per dag naar je eigen werk te staren. Elke dag. Nu ben ik een vrolijk type. Niet dat duister werk per se slecht zou zijn, het kan zelfs goed zijn. Moderne kunst kan ook fun zijn. De Chinezen spraken daar hun verbazing over uit. Dat vond ik erg leuk om te horen. Ik heb het vreselijk naar mijn zin. Maar uiteindelijk ben je wel een handwerker. Wat dat betreft ben ik een echte Rotterdammer.’

Foto 8, portret, is van Lenny Oosterwijk.

http://www.sasjahagens.nl/

https://bit.ly/2NAjWWV 

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0