De wereld van de Rotterdamse kunstenaar, 22 - Harry Schumacher

Half februari was ik aanwezig bij de opening van de tentoonstelling ‘Alive!’ in Schiedam. Alive! bestond uit een combinatie van het werk van Harry Schumacher en kunstwerken van leerlingen van groep 8 van Obs De Taaltuin uit Schiedam.

De leerlingen waren zeer geïnspireerd door Schumacher’s werk. Ze hadden wezens uit gebogen en gekromde takken gemaakt.

Takken in alle soorten en maten

Schumacher: “Ik heb de kinderen laten experimenteren. Ga geen dier námaken, vertelde ik, maar ga de takken zo bewegen en draaien ten opzichte van elkaar dat er iets dier-achtigs uit tevoorschijn komt. Daar bouw je dan op verder en als laatste kan je met plasticine (soort klei) een detail benadrukken wat nog niet genoeg uit de verf komt. Ze zijn driftig aan de slag gegaan. Ze bleken zelf verbaasd te zijn van wat er uit hun handen kwam."

Schumacher vertelt me dit op zijn atelier in Rotterdam-Zuid. Het zit op de bovenste verdieping van een groot kunstenaarsgebouw van de SKAR. Terwijl Harry koffie klaarmaakt en op de achtergrond een lied van Sigur Ros klinkt, kijk ik om me heen. Ik zie takken in alle soorten en maten. Op de grond witte reddingsboeien, kolven met zand erin, op de vensterbank ouderwetse weegmachines, rechts tekeningen aan de muur. Achter de hoge wand staat een werkbank en aan de muur en in laden allerlei materialen.  

De kracht van de natuur

Het werk van Harry Schumacher gaat over hoe de mens omgaat met de natuur. “Hoe de mens de natuur ziet als een groot laboratorium, waarmee we kunnen doen wat we willen, althans dat denken we. We beseffen te weinig dat we zelf onderdeel zijn van de natuur. We denken eerder dat we erboven staan.”

De natuur is de essentie van het menszijn, aldus Schumacher. “Vroeger was dat duidelijker. Door ons los te maken van de natuur hebben we ook veel verloren. De natuur gaf grote kracht, mensen wisten bijvoorbeeld ‘medicijnen’ uit de natuur te halen, om zichzelf te genezen als ze ziek waren. Tegenwoordig draait het menszijn om geld en de economie.”

Schumacher wil laten zien hoe mooi de natuur is. Hoe is hij bij die takken terecht gekomen? “Ik heb drie jaar lang werken op een intuïtieve, autonome manier gemaakt. Ik probeerde daarna een rode lijn erin te ontdekken. En toen kwam ik uit bij deze driedimensionale werken van takken, handelend over onze interactie met de natuur. Ik 2012 had ik er mijn eerste expositie van.”

De takken haalt hij op uit onder meer de Utrechtse Heuvelrug. “Ik zoek naar speciale takken. De Pinas (den) levert mooie takken op. Aan de rand van een bos groeien bomen met grillige takken, omdat ze daar meer ruimte krijgen. Soms liggen er hele omgevallen bomen, dan moet je zagen. Ik haal ze op, samen met een vriend en vervoer ze in een busje naar mijn atelier.”

Interieurontwerp

Harry Schumacher begon als interieurarchitect. Hij heeft nog steeds een eigen bureau, maar dat doet hij in de zijlijn. “Op de Rotterdamse Kunstacademie koos ik voor Interieurarchitectuur. Ik heb een talent voor het driedimensionale, ruimtelijke denken. Ik ontwerp ook meubels, alles van natuurlijke materialen en vrijwel alles is uniek. Ik houd van het contact met de mensen, ik kan de specifieke wensen goed in een ontwerp vertalen, zodat het eindresultaat aansluit bij een unieke leefwijze. Psychologie interesseert me mateloos.”

De interieurwereld wordt voor een groot deel bepaald door trends, maar zelf had hij een voorkeur voor tijdloos design. Bij de uitvoering van een ontwerp, bleken vaak door het budget de originele onderdelen van het ontwerp te sneuvelen. “Soms bleef er niets origineels van over. Ik dacht: ik ga zelf iets maken, ik luister naar niemand. Ik maak wat ik zelf wil, voor mezelf. Dat nam een steeds grotere plek in.” Toen hij een opdracht van het CBK, het Centrum voor Beeldende Kunsten Rotterdam, een kunsttoepassing voor de entree van het Crematorium Hofwijk succesvol had afgerond, dacht hij: “Hier ligt mijn hart. Het is nu of nooit. Ik kies voor de kunst.”

In de luifel van de entree is een gat uitgespaard, waar een boom doorheen groeit. Onder de luifel plaatste hij bladeren van hout, zodanig dat het een natuurlijk verwaaiing leek. Rond de boom vormden de bladeren een cirkel en er wat verder van af werden de bladeren ‘meegenomen’ door wind. Een metafoor voor de mensen die de overledenen de laatste eer komen bewijzen, van verwanten en dichtbij staande vrienden tot kennissen met sporadisch contact. Het patroon nodigt mensen ook uit het gebouw binnen te gaan. “Nabestaanden zijn vaak vreselijk in de war. Ze letten niet meer op aanwijsbordjes. Door de bladeren te volgen zie je het spoor hoe je naar binnen moet.”

Gevangen in een stramien

Gevraagd naar een sleutelwerk, zegt hij dat al zijn werken met elkaar samenhangen. Hij heeft wel enige bijzondere werken waar hij graag toelichting op geeft, zoals ‘Legacy’ (2012), dat ook in Schiedam te zien was. Je ziet een gekromde tak die zich om een witte torso op wieltjes buigt, met bladeren er onder. “De tak is de natuur, in het midden zie je de mens, heel statisch. Hij zit gevangen in een stramien. Het kruis op de grond geeft dat nog eens extra staan: HIER staan."   

Een ander werk op de expositie was ‘Strings’, wat gaat over genetische manipulatie. De kermisattractie waarmee je een prijs kunt winnen door aan een touwtje te trekken was het uitgangspunt. “Bij de attractie is wat je wint een verrassing, het werk is zo transparant dat een keuze valt te beïnvloeden. Ik wilde in het werk laten zien wat er uitkomt wanneer de mens de touwtjes in handen heeft. In de toekomst kun je bijvoorbeeld bepalen of je kind bruine dan wel blauwe ogen krijgt, maar willen we dat?”

Defence’ heet een ander werk, dat enigszins apart staat. Je ziet een rode wervelkolom als een cirkel, bevestigd aan een stuk verweerd hout. Het is een verbeelding van de inflexibele mens van de toekomst. “Het is gemaakt via 3D printtechnologie en afgewerkt met een aantal lagen van was, pigmenten en inkten. Ik heb bij het maken ervan de expertise erbij gehaald van iemand die de nodige ervaring met 3D printen heeft.” De viltwerken maken ook gebruik van een moderne techniek, doordat de lijntekening met een laser in het vilt wordt gebrand. Zie zijn site.

Beeldentuin

Schumacher maakt daarnaast ‘site-specific’ werk, bijvoorbeeld voor beeldentuinen. Voor Beeldentuin Ravesteyn in Heenvliet nam hij een boven het water hangende wilg onder handen, door de enorme boom het boegbeeld te laten worden van een veel te klein bootje. “Ik maakte het werk ter nagedachtenis van de riskante tocht die vele vluchtelingen over water ondernamen. Het middeleeuwse fort in de tuin aan de overkant van het water staat voor het Beloofde Land.”

Het is duidelijk: Harry Schumacher is een veelzijdig man. Daarnaast doet hij veel aan educatie, voornamelijk met basisscholen. Hij is betrokken bij een ‘kunstenaars-galerie’ van 12 kunstenaars op het Noordereiland, http://partners-galerie.nl/, bij stichting KunstWerkt, http://stichtingkunstwerkt.nl/, en qua design bij Tutti Cortex, https://www.wouterstorm.com/tutti-cortex.

Afbeeldingen: 1) Air, 2) Arctic, Small, 3) Chain, 4) Composure, detail, 5) Defence, 6) Hofwijk, 7) Harry Schumacher, 8) Injection, 9) Legacy, 10) Parasite, 11) Rivierdelta, 12) Strings, 13) Transfusion, 14) Against All Odds

http://www.HarrySchumacher.nl/

https://bit.ly/2oT20Oh

 

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0