Paulus Godin

Paulus Godin was een Amsterdamse koopman van Antwerpse komaf. Hij specialiseerde zich in textiel, maar wist daarnaast een zeer aardig zakcentje te verdienen aan de slavernij.

Godin stamde uit een Antwerpse koopmansfamilie die na de Val van Antwerpen in 1585 naar het Noorden vluchtte en zich uiteindelijk in Amsterdam vestigde. De familie werd met open armen ontvangen en wist een aantal belangrijke huwelijken te sluiten met vooraanstaande families in Amsterdam. De familie Godin wist zelfs in te trouwen bij de Trips, één van de meest machtige, rijke en prestigieuze families van de stad. Al die connecties loonden: vader Cornelis bezat al snel weer een eigen firma, die handelde met Brazilië en verbonden was aan de VOC.

Rijkdom met een zwart randje

Zoon Paulus werd met de zilveren lepel in de mond geboren en volgde in zijn vaders voetsporen. Hij zette een handel op in wol en linnen. Destijds booming business: textielsteden als Haarlem en Leiden maakten een enorme economische groei door en Nederlands textiel was over de hele wereld in trek. Ook op persoonlijk vlak zat het mee: Paulus trouwde in 1648 met Catharina Hattigh uit Keulen en het echtpaar werd gezegend met drie kinderen. Met al zijn vergaarde rijkdom liet Paulus een riant huis bouwen aan de Herengracht 502, met uitzicht op de Gouden Bocht.

Vanaf 1675 was Paulus Godin betrokken bij de handel in slaven. De West-Indische Compagnie had zojuist een doorstart gemaakt. Paulus was een van de nieuwe bewindvoerders en wist met zijn collega's een lucratieve deal binnen te slepen: het Asiento de Negros. Dit betekende dat Godin van de Spaanse Kroon de opdracht kreeg vijf jaar lang ieder jaar vierduizend slaven naar Curaçao te verschepen. Volgens strikte regels: een derde van de slaven moest vrouw zijn. Er zijn meerdere contracten overgeleverd op Paulus' naam, waarin hij samen met zijn collega's soms wel vele honderden slaven tegelijk verkocht.

Voor de armen

Godin deed zo nu en dan ook aan liefdadigheid: hij was bestuurder van het Walenweeshuis, het Amsterdamse weeshuis dat eigendom was van de Waalse kerk. Hier kregen weeskinderen uit de Franse immgrantencommune in Amsterdam voedsel en onderdak.

Paulus wist zijn vrouw en één van zijn zonen te overleven. Bij zijn sterven beschikte hij over meer dan 526.000 gulden, een enorm bedrag voor die tijd.