Leon Vranken

Leon Vranken (°1975, Maaseik) volgde de master opleiding INSITU3 aan de Antwerpse Academie en de master Autonomous Visual Arts in Breda. Vervolgens bracht hij twee jaar door in de studio’s van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK, Gent/Antwerpen). Tijdens de HISK-periode (2006-2007) ontbrak het hem niet aan belangstelling voor zijn werk. In 2009 was er zelfs al sprake van een internationale doorbraak.

Zijn eerste solotentoonstelling bij Gallery Stella Lohaus vond plaats en hij ontving de prestigieuze tweejaarlijkse Prijs Jonge Belgische Schilderkunst in het Paleis voor Schone Kunsten (Bozar) in Brussel. Hij was er druk bezig met de realisatie van twee nieuwe installaties, die binnenkort verscheept worden naar New York. In maart en april 2011 heeft Leon Vranken er twee solotentoonstellingen. De meeste objecten van Leon Vranken zijn zelfgemaakt ofwel zijn het gevonden voorwerpen die hij heeft behandeld. Opvallend is dat hij veel aandacht besteedt aan de materialen. Veelal gaat het om verschillende houtsoorten, die hij verwerkt en bewerkt. De perfecte afwerking en het tactiele karakter van zijn werk is van groot belang. Zijn opleiding van meubelmaker, die vooraf ging aan zijn artistieke studies, komt hier goed van pas.Vaak doet hij minimale ingrepen die een sterk bevreemdend effect hebben. In het M HKA toonde de kunstenaar de installatie Never Mind the Steps (2006), een wankele constructie die tegelijk de indruk wekte de bovenverdieping van het museum te torsen. Er valt veel te zeggen over de composities die Leon Vranken samenstelt. Een terugkerend kenmerk van zijn werk is de beweging die erin vervat zit. Zijn objecten of installaties zijn nooit statisch. Soms wordt er werkelijk beweging gerealiseerd, treden er volumes in beweging. Soms gaat het eerder om een schijn van beweging. Dan zie je volumes die een subtiele evenwichtsoefening maken, waar inherent beweging in vervat zit, zonder dat er iets van plaats verandert. Het schijnbaar wankel evenwicht van onderdelen trekt de aandacht terug op de vorm, materialen en hun betekenis. Enerzijds herkennen we basisvormen als een bal, een kegel, een kubus en een balk. Anderzijds zien we ook functionele voorwerpen, zoals een bowlingbal, een tafel op schragen, een stoel, een luidspreker, al dan niet in een lichtjes bevreemdende positie. De herkenbare vormen doen je anders kijken naar de basisvormen en omgekeerd. Op de kunstbeurs Art Brussels (april 2010) richtte Leon Vranken een solostand in met de ruimtevullende installatie The Beauty of Painting (Chapter 1), die constant in verandering was. Een vorklift haalde het werk geleidelijk uit elkaar en plaatste de verschillende onderdelen in de ruimte, zodat het voortdurend veranderde. Op het einde van de dag nam het zijn oorspronkelijke positie terug in. Het werk veroorzaakte nogal wat verbazing en verwarring bij de voorbijgangers, die zich afvroegen of de stand nog in opbouw of in afbraak was. Wat precies het opzet was geweest van Leon Vranken