The beauty of the world so heavy - Dana Lixenberg, Sabelo Mlangeni, Lindokuhle Sobekwa & Dirk Kome | Huis Marseille

The beauty of the world so heavy -  Dana Lixenberg, Sabelo Mlangeni, Lindokuhle Sobekwa & Dirk Kome | Huis Marseille 

In de zomer van 2022 laten vier fotografen in Huis Marseille zien hoe hard of juist hoe mooi het aardse bestaan kan zijn. Hun uiteenlopende fotografische documenten vormen daarvan een overtuigend bewijs.

Dirk Kome – Vijf lange meden

‘Op een boerderij is ouder worden een lastig proces, je blijft er wonen maar je kan steeds minder,’ zegt fotograaf Dirk Kome (Rockanje, 1976), die al drieëntwintig jaar lang zijn ouders en broer fotografeert op hun boerderij in Rockanje, een dorp aan de kust ten zuiden van Rotterdam. Op Komes foto’s is te zien hoe zijn ouders gaandeweg grijs en krom zijn geworden: ‘Mijn ouders waren destijds 53 en zijn nu 76, ze liepen eerst voorop en nu achteraan. Mijn broer was 25 en nu 48. Zijn kracht en invloed zijn toegenomen,’ zegt Kome. Het gegeven dat Komes familie op hetzelfde land leeft en werk als hun voorouders is zowel een kracht als een verplichting. Gaandeweg werd het eeuwenoude familiearchief onderdeel van Komes proces. De jaren gaan vanzelf voort op de boerderij, terwijl de natuur en de seizoenen de loop van het dagelijks bestaan bepalen.

Lindokuhle Sobekwa – Umkhondo. Tracing memory

De Zuid-Afrikaanse fotograaf Lindokuhle Sobekwa (Johannesburg, 1995) kijkt – zoals hij het zelf noemt – op een ‘naar binnen gerichte manier’ via zijn camera naar het land van zijn voorouders, de Oost-Kaap. Sobekwa’s werk is te lezen als een autobiografisch narratief op de grens tussen fictie en werkelijkheid. Het mysterie van zijn verdwenen zuster Ziyanda – onderwerp van de serie I carry her photo with me – vormt het hart van zijn werk in Huis Marseille en de kern van zijn fotografische zoektocht. Van daaruit lopen er lijnen naar de geschiedenis van zijn moeder, die in de jaren tachtig haar geboortegrond aan de Oost-Kaap verliet.

Dana Lixenberg – Polaroid 54/59/79

Dana Lixenberg (Amsterdam, 1964), die in 1989 als beginnend fotografe naar New York vertrok en in 2018 terugkeerde naar haar geboorteplaats, laat voor de allereerste keer de polaroids zien die zij in de periode van 1993 tot 2008 maakte, het jaar dat Polaroid stopte met het produceren van de zo genoemde ‘peel polaroids’, en die ze in 2020 na lange tijd weer door haar handen liet gaan. Ze brachten herinneringen boven aan fotoshoots, ontmoetingen, reizen en samenwerkingen. Deze instantfoto’s waren een essentieel onderdeel van haar werkproces en dienden als test- en referentiemateriaal. Lixenberg maakte in die periode veel werk voor tijdschriften als VibeThe New York Times MagazineThe New YorkerRolling Stone, de Franse VogueCosmopolitan en Vrij Nederland. Het waren de hoogtijdagen van ‘printed media’ en de laatste periode waarin voornamelijk nog analoog werd gewerkt. ‘Je ziet in de portretten het verglijden van de tijd,’ zegt Lixenberg. Haar Polaroids vormen een collectief portret van haar werkproces, de Amerikaanse cultuur en de samenleving in de tijd dat zij in de VS woonde.

Sabelo Mlangeni – Isivumelwano

De huwelijksportretten van Sabelo Mlangeni (Driefontein, 1980) uit zijn serie Isivumelwano, ten slotte, gaan bijna dertig jaar terug, naar 1994, een jaar dat een keerpunt betekende voor Zuid-Afrika, dat toen een zwarte meerderheidsregering kreeg. Mlangeni beschrijft zijn werk als ‘het uitvergroten van de systemen waarin we bestaan (en waartegen we ons verzetten)’. De huwelijken die Mlangeni fotografeerde – in kerken, verenigingsgebouwen, natuurgebieden en op achterafplekken – zetten de overgeërfde rituelen van de witte trouwerij op z’n kop. De foto’s in Isivumelwano – een Nguni-woord dat contract, overeenkomst of alliantie betekent – vormen een testament van de werking van liefde en de inherente schoonheid van het dagelijks bestaan.

The beauty of the world so heavy
Dirk Kome – Vijf lange meden
Dana Lixenberg – Polaroid 54/59/79
Sabelo Mlangeni – Isivumelwano
Lindokuhle Sobekwa – Umkhondo. Tracing memory
+ Deana Lawson – collectie

Met dank aan Reginald Dwayne Betts voor het gebruik van een regel uit zijn gedicht White Peonies als titel voor deze tentoonstelling.

https://huismarseille.nl/

Datum:
21 mei 2022 / 4 september 2022
Type activiteit:

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0